قال الرضا عليه السلام:

” كان ابى اذا دخل شهر المحرم لا يرى ضاحكا و كانت الكابة تغلب عليه حتى يمضى منه عشرة ايام، فاذا كان اليوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و حزنه و بكائه… “

امام رضا عليه السلام فرمود:

هر گاه ماه محرم فرا می ‏رسيد، پدرم (موسى بن‏ جعفر عليهماالسلام) ديگر خندان ديده نمى‏ شد و غم و افسردگى بر او غلبه مى ‏يافت تا آن كه ده روز از محرم مى ‏گذشت، روز دهم محرم كه می ‏شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود.

امالى صدوق، ص 111