مگر گريه مي تواند زخم نامه هايت را شرح دهد؟ تو كه حتي شهادتت با حوادث كربلا پيوند خورده است!! تو كه لحظه لحظه،در گوشه گوشه كريلا جاري بودي و تلخ ترين روز زندگي ات را نظاره مي كردي! تو كه كربلا يعني،تفسير«صحيفه»ي دلت! تو كه سكوت يخ زده كوفه را شكستي و مردمان مسخ شده را از خانه هاي عنكبوتي شان بيرون كشيدي.تو كه زمين اگر بي اذنت اختياري داشت،كوفه نامرد را به تقاص خون خدا يكجا مي بلعيد و كيفرش مي داد.
كوفه اهل غيرت و آزادگي نبود كه فرزندان و نواميس پيامبر  (صلي الله عليه و آله و سلم) را در غل و زنجير مي خواست! و تو چه كردي در مقابل اين همه ناجوانمردي؟!
فانوس هاي معرفت را در كوچه هاي تنگ و تاريك اعتقادات آويختي و دين حقيقي خداوند و سنت واقعي رسول خدا  (صلي الله عليه و آله و سلم) را فرياد زدي و در مسير درست خويش جريان دادي! راستي اگر حضور حيدري ات نبود، غرور و تكبر خيبري امويان شكسته نمي شد و آرمان عاشورا در سياه چادرهاي جهل و گمراهي،تنها به افسانه اي بدوي تبديل مي شد؛ هر چند خداي عاشورا،صداقت و ولايت را در ادامه عاشورا و حماسه كربلا قرار داه است.
امروز روضه آسماني تو شيطان را در قفس استخواني وجدان به زنجير كشيده است، تو كه واژه ها در گفتارت،خويش را گم مي كنند و هر واژه كه از لب هاي خشكيده ات مي تراود،شيون جانسوز قلب ها را بر مي انگيزد.تو كه حادثه نگاران تاريخ،عاشورا را از خروش سهمگين فريادت دريافتند و نقاشان،اندوه بي پايان عاشورا را از توفان آن كلمات خروشان تصوير كردند!