امام رضا علیه السلام به پسر شبیب فرمود:

اگر می‌خواهی برای چیزی گریه کنی، برای حسین بن علی علیه السلام گریه کن که او را همچون گوسفند ذبح کردند و با هجده نفر از اهل بیتش که در روی زمین نظیری نداشتند به شهادت رساندند. در شهادت او آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها گریستند. چهار هزار ملک برای یاری‌اش از آسمان فرود آمدند و وقتی به زمین رسیدند، او شهید شده بود. آنان پیوسته نزد قبر حسین، با ظاهری گردآلود و آشفته، عزاداری می‌کنند تا وقتی که قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم ظهور کند. آن‌گاه او را یاری خواهند کرد و در هنگام جنگ شعارشان «یا الثارات الحسین علیه السلام» خواهد بود.

پدرم از پدرش و او از جدم به من خبر داد که چون جدم حسین علیه السلام کشته شد آسمان خون و خاک سرخ بارید.
ای پسر شبیب! اگر بر حسین علیه السلام گریه کنی و اشکت بر چهره‌ات جاری شود، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگت را بیامرزد، چه اندک باشد چه بسیار.»

منابع: منتهی الامال، ج 1، ص 541.